H νόσος Hashimoto είναι μια χρόνια αυτοάνοση διαταραχή που επηρεάζει τον θυρεοειδή αδένα.
Στα αυτοάνοσα νοσήματα το ανοσοποιητικό μας επιτίθεται στους υγιείς ιστούς του σώματός μας διότι λανθασμένα τους αντιλαμβάνεται εως ξένα σώματα. Στην περίπτωση της νόσου Hashimoto κύτταρα και αντισώματα του ανοσοποιητικού μας επιτίθονται στο θυρεοειδή αδένα, προκαλώντας μια χρόνια φλεγμονή ( θυρεοειδίτιδα) που τελικά οδηγεί σε μείωση της παραγωγής θυρεοειδικών ορμονών – υποθυρεοειδισμό.
Η νόσος Hashimoto είναι η συχνότερη αιτία υποθυρεοειδισμού στον κόσμο και επηρεάζει κάθε άνθρωπο διαφορετικά. Είναι πιο συχνή στις γυναίκες, κυρίως στη μέση ηλικία και συχνά συνυπάρχει οικογενειακό ιστορικό.
Στα αρχικά στάδια της νόσου μπορεί να διατηρείται φυσιολογική η λειτουργία του θυρεοειδούς με φυσιολογικά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών (ευθυρεοεδικό στάδιο) και να εντοπίζονται θετικά αυτοαντισώματα για τον θυρεοειδή ( anti-TPO, anti-Tg ) και κάποιες ήπιες αλλαγές στην μορφολογία του θυρεοειδούς στον υπέρηχο θυρεοειδούς. Σε αυτό το στάδιο η λειτουργία του θυρεοειδούς παραμένει φυσιολογική και δεν περιγράφονται συμπτώματα.
Όταν ο θυρεοειδής αρχίζει να ‘κουράζεται’ από τη χρόνια αυτοάνοση φλεγμονή που προκαλεί η νοσός Hashimoto, εμφανίζει μειωμένη λειτουργία και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει και να παράγει σε ικανοποιητικά επίπεδα τις θυρεοειδικές ορμόνες που χρειάζεται το σώμα για την κάλυψη των αναγκών του. Αυτή η υπολειτουργία του θυρεοειδούς ονομάζεται υποθυρεοειδισμός. Στον υποθυρεοειδισμό έχουμε συμπτώματα μειωμένου μεταβολισμού όπως έντονη κόπωση, ταχυκαρδίες, χαμηλή ενέργεια, πεσμένη διάθεση, πρόσληψη βάρους ή δυσκολία στην απώλεια βάρους, διαταραχή του έμμηνου κύκλου στις γυναίκες, ξηρότητα στο δέρμα , εύθραστα νύχια, τριχόπτωση, δυσκοιλιότητα , δυσανεξία στο κρύο, αίσθημα πρηξίματος, οιδήματα στα βλέφαρα, αλλαγές στην φωνή, πιθανή αρχική διόγκωση του θυρεοειδούς και μετά συρρίκνωση του και πολλά άλλα.
Κάθε ασθενής με υποθυρεοειδισμό μπορεί να εμφανίζει διαφορετική συμπτωματολογία και σε διαφορετική ένταση και αυτό εξαρτάται από το αν ο θυρεοειδής αδένας υπολειτουργεί σε ήπιο ή σοβαρό βαθμό και από τις ξεχωριστές ανάγκες που έχει το κάθε ανθρώπινο σώμα.
H αντιμετώπιση του υποθυρεοειδισμού γίνεται με εξωγενή χορήγηση θυρεοειδικής ορμονής από το στόμα. Είναι στενό το θεραπευτικό εύρος στην επιτυχημένη υποκατάσταση των θυρεοειδικών ορμονών και υπάρχουν διαφορετικοί στόχοι για τον κάθε άνθρωπο ανάλογα την ηλικία του και συνυπάρχοντα νοσήματα. Σημαντική είναι και η εξασφάλιση καλών επιπέδων βιταμίνης D και άλλων ιχνοστοιχείων ( π.χ όπως σελήνιο) ανάλογα την περίπτωση. Ο έλεγχος και παρακολούθηση της θεραπείας με θυρεοειδική ορμόνη γίνεται μέσω μέτρησης των επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών με αιματολογικές εξετάσεις. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να συσχετίζονται με την κλινική εξέταση και με το πως νιώθει ο ασθενής αν βλέπει δηλαδή βελτίωση και ύφεση των συμπτωμάτων. Στόχος είναι όχι μόνο τα αποτελέσματα των εξετάσεων να είναι εντός των φυσιολογικών τιμών αλλά και ο ασθενής να αισθάνεται καλά.
